derler para! Şeref de bu namus da bu, akıl da bu,
hikmet de bu, sıhhat de bu hayat da bu, dünya da
bu, ahiret de bu!” diye nutuk çektiği sahnede son
derece yapmacık olduğu da söylenebilir. Bu durum
bir yana, oyunun başkarakteri olan O’yu oynayan
Aziz Sarvan’ın oyunculuğu göz doldurur cinsten.
Oyunun basitliği, sadeliği ve olay gelişimlerinin
tahmin edilirliğinin seyirciye olan etkisi, oyunun
başından sonuna kadar aynı duygu hali ve yoğun-
luğuyla izlenmesi olmakta. Bu durum iki yerde
değişmekte; ilki birinci perdenin sonunda –ki
seyirciler dört gözle bu durumu bekliyorlarmışça-
sına alkışladılar- ikincisi de ikinci perdenin yani
oyunun sonunda gerçekleşmekte ve oyun Necip
Fazıl’ın “Kaldırımlar” şiiriyle bitmekte.
Sonuç itibariyle, oyuna gidecek olan seyirciyi
sıkılmadan izleyebilecekleri, para hususunda bir
kere daha düşünecekleri ortalama bir oyun bekle-
mekte. Gitmezden evvel beklentiler çok yüksek tu-
tulmazsa keyifle izlenebilir diye düşünmekteyim.
Ayrıca tavsiyem, eğer oyuna gidecekseniz yanınız-
da lise çağında gençleri de götürmeniz olacaktır.
Malum artık gençlerin gelecek tasavvurları “para”
üzerine kurulmuş vaziyette.
Son olarak şöyle bir bilgi de vereyim: oyun Özer
Tunca yönetmenliğinde Ankara Devlet Tiyatroları’nda
da gösterimdeymiş ve fotoğraflarından gördüğüm
kadarıyla oradaki oyunun sahne ve kostüm tasa-
rımları çok daha başarılı duruyor. Gitmeyi düşü-
nenler için tefekkürü bol dakikalar diliyorum.
