40 / 84
yaşam
Annelik, sonsuz
ve koşulsuz sevgi
demek…Bu sevgi,
kaygı duygusunu da
beraberinde getiriyor.
Çocuğundan uzun
saatler boyunca ayrı
kalan annelerde bu
duygu daha da sık
görülüyor. Annelik
sonrası iş yaşamını
devam ettiren kadınlara
çalışan anne olmanın
getirdiklerini sorduk.
“ İki oğlumvar; Yiğit Furkan 8, KaanEmir ise 3 yaşında. Her iki do-
ğumumdan sonra da yasal izinlerim bitince işe dönmek zorunda
kaldım. Bankacıyım ve işim tahmin edileceği gibi oldukça yoğun.
Ama ben işimi çok seven biriyim. Yoğun bir tempoda çalışıyorum
evet, ama bunun bedelini çocuklarımödememeli. Çok şanslıyımki
evle işimbirbirine çok yakın, ayrıca annemde aynı semtte oturduğu
için gözüm hiç arkada kalmadı. Her öğle tatilinde gidip görmeme
rağmen onları o kadar çok özlüyorum ki. İşten eve gelince günüm
çok yoğun geçse bile enerjimi
yüksek tutmaya çalışıyorum.
Onlar bütün gün oynamak ve
konuşmak için bizleri bekli-
yor. Hafta sonları planlar yapı-
lıyor, özlemle bekleniyor. Hele
bir de tatil zamanıysa işte o za-
man her şey çok güzel oluyor.
Çünkü anne artık sadece Yiğit
ve Kaan’ a ait. Çocuklarımla il-
gilienbüyüktemennim‘Keşke’
dememek. Elimden geldiğince
iyi bir anne ve eş olmaya çalışı-
yorum. Hırslı biriyim; ama ar-
tıkhayallerimöncelikle çocuk-
larımın geleceğine dair…”
“EVE GELİNCE ENERJİMİ YÜKSEK TUTMAYA ÇALIŞIYORUM”
SEVİLSUALPPAPUR-
BANKACI
ANNE OLMAK
ÇALIŞAN
“Doğum iznim bitip işe döndüğüm
ilk gün her şeyi bırakıp oğlumAlaz’a
koşmak istemiştim. Yapamadım,
çünkü çalışmak zorundaydım. Çev-
remdekiler ‘alışırsın’ diyorlardı, ama
ben hiç alışamadım. Çocukluğum-
dan beri hayalim olan iş, yani mu-
habirlik bana zor gelmeye başladı.
Yoğun ve uzun mesai saatleri de…
Örneğin ‘bayram kutlayan’ insanla-
rın haberini yapmak istemiyordum
artık;bayramlardaoğlumlaolmakis-
tiyordum. Sabah o uyanmadan yayı-
na da gitmek istemiyordum. Sonra
bir gün annemle hayatımı değiştire-
cek o konuşmayı yaptım.
‘Bir daha Alaz hiç 4 yaşında olmaya-
cak biliyorsun değil mi?’ diye sordu
bana… ‘Sen de bu yaşında kalmaya-
caksın…65 yaşındayım ve yıllar na-
sıl geçti hatırlamıyorum bile… Sen-
ce buna değer mi?’ Hayır değmezdi.
Yaptığım; hayatımın işi olsa bile…
Ertesi gün istifa ettim. Artık biliyo-
rumki; Alaz ile geçirdiğimvakit, bir-
likte güldüğümüz tek bir dakika bile
enparlakkariyerlekıyaslanamayacak
kadar kıymetli. “
“ALAZİLEGEÇİRDİĞİMBİRDAKİKA,ENPARLAK
KARİYERLEKIYASLANAMAYACAKKADARKIYMETLİ”
SELİNERGÜRAYAN
TÜRKİYE İLAÇ VE TIBBİ
CİHAZ KURUMUBASIN
DANIŞMANI
Belit ŞENOL
Yeşilay
40