15 / 52
Can’ın Not Defteri
Can, tıpkı bir futbol maçında topu dikkatle izlediği gibi
davranışlarını gözlemliyordu.
“Bencillik” duygusu öyle gözle görünür olmadığı
için zorlanıyordu. Ama gayet başarılı sayılırdı. Bazı
durumlarda “bencillik” etmemek için çabalamış ve
başarmıştı.
Alışverişte
İtiraf ediyorum. O koyu yeşil montu çok
beğenmiştim. Ama kardeşim Ayşe hızla büyüyor.
Onun ihtiyacı olduğunu bildiğim için anneme
söylemedim. Kardeşim, öyle sevindi ki! Benim için de
seneye alırız.
Arkadaşlarımla oyunda
Ne oynayacağımıza karar veriyorduk. Baktım ki
çoğunluk basketbol maçı yapmak istiyor. Ben de
oyunbozanlık etmedim, saklambaç oynamak için ısrar
etmedim. İlla benim dediğim olsun diye tuttursaydım
neşemiz kaçardı.
Okulda
Paylaşmayı severdim. Şimdi daha çok seviyorum.
Arkadaşım, kalemini evde unutmuş. Olsun. Ben
veririm. Ben unuttuğumda da o verir. Elimden geldiği
kadar meyvemi dilimleyerek götürüyorum okula.
İkram etmek daha kolay oluyor.
Evde
Açık söylüyorum. Başlarda kardeşimle ilgilenmek
pek keyif vermiyordu. Annem meşgul olduğunda
ona yardım etmek için kardeşime baktım. Öyle
mutlu oluyorlar ki! Hem annem hem de Ayşe... Kendi
oyunlarıma ara vermeye değer!
Etkinlik
Can defterine kocaman mutlu bir aile resmi
yaptı. Siz de aile büyüklerinizle bir arada
olduğunuz güzel bir anınızı resmedebilirsiniz.
13
Mavi Kırlangıç - Şubat