Kişisel gelişimalanlarında yaptığınız projelerle de gündem-
desiniz. Belirttiğiniz gibi aile içi iletişimde kadının yeri ve
gelişimi için paneller düzenlediniz. Özellikle Kadınım, Oku-
yorumprojesi.. Bu çalışmalarınızdan bahseder misiniz?
Kadınların, duygusal ve akademik zekâlarını kitap
okuyarak harekete geçiriyoruz. Kadınlarımızdan tah-
sil almamış olanlar olabilir, bu onların kaderidir. Ben
de üniversitenin ikinci sınıfından terkim. Ama oku-
mayı ve gelişmeyi asla bırakmadım. Gelişmek ve ge-
liştirmek elimizde. Bakın bu ge-
lişen dünyada Twitter’la başlayan
bir savaşı az çok Twitter’da dur-
durduk. Malum olaydan dolayı
Twitter’ın başından kalkmadım.
Vatanın, milletin bölünmezli-
ği için, orada gençlerimizden bi-
rinin dahi o ateşten çıkması için
bütün işlerimi bırakıp, yazdım.
Bu sosyal medyayı ev kadınla-
rının da kullanması gerekiyor.
Kullananlar da var. Bizim kadın-
larımız canavar gibi; projemde
bol bol kitap okudular, beyin fır-
tınası yaptılar. Kadının biri bana
‘Ben kocamla doğru düzgün
kavga etmeyi bilmiyormuşum,
Allah razı olsun, öğrendim’ dedi.
Bir tanesi apartman görevlisi, 35
yaşında; en son 12 yaşında kitap
okumuş. Ve şimdi ‘nerede bir ki-
tap görsem alıp okuyorum’ di-
yor. Bize bilgili, görgülü, bakım-
lı, temiz, ileriyi görebilen hey-
betli, inançlı nesiller lazım. Böy-
le bir neslin oluşması da okuyan,
araştıran ve çocuğunu takip
eden kadınlardan geçiyor.
Bu ayki konumuz Bağımlılıklara karşı çocukların becerileri-
nin geliştirilmesi. Aile ve kadın yönünden bu konuyu irdele-
mek istersek bu durumu nasıl yorumlarsınız?
Bu konu üzerine “Duygu Kontrolü İle Kişisel Başarı”
kitabını yazmıştım. Burada önemli olan nokta; çocuk-
larınızın hobisi olmazsa fobisi olur. Ve maalesef aileler
çocuklarına spor yapmayı, kitap okumayı hobi olarak
gösteriyorlar. Bunlar hobi değildir. Namaz kılmak, ki-
tap okumak, spor yapmak bunların hiç biri hobi değil-
dir; vazifedir, hayat biçimidir. Hobi el becerilerini ge-
liştirmektir. Beste yapmak, enstrüman çalmak, resim
yapmak, fotoğraf çekmek bir hobidir. Bizim bir kim-
lik, ruhsal boyutumuz var. Bu dünyaya imtihan için
geldik. Hangi aileye mensup olduğumuz, kim olduğu-
muzu kimliğimiz belirler. Ama bunun dışında değer,
inanç boyutları da vardır. Daha anne karnında bu bo-
yutu gelişmeye başlar. Daha sonra aile çocuğu bu de-
ğer ve inançlar üzerinde yetiştirdiği vakit çocuğun da
yetenekleri gelişmeye başlar. Ör-
neğin; çocuk ailede namaz kılan,
kitap okuyan birini gördüğü va-
kit kendi içerisinde de bu olaya
ısınmaya başlıyor. Sevgi ve say-
gı da bunun gibi. Sen çocuğunu
seversen, çocuğa saygıyı öğretir-
sen aynı karşılığı çocuktan alır-
sın. Baba eğer her akşam evde
içki içiyorsa, aile içerisinde kü-
fürlü konuşmalar varsa o zaman
o çocuktan saygı bekleyemez-
sin. Ve aynı durumlar çocukta
da oluşabilir. Aynı şekilde sosyal
medya eğitimi. Çocuğa sınırsız
interneti sunduğun vakit, şayet
kontrol etmezsen çocuğu aslın-
da büyük bir tehlikeye salmış
oluyorsun. Aynı şey televizyon
için de geçerli. Ve arkadaş çev-
resi. Bülbülle dolaşan güle gider,
kargayla dolaşan çöplüğe misali
çocuklarımızın çevresini de bil-
memiz gerekiyor.
Çok iyi bir kötü olmak için de, çok
iyi bir iyi olmak için de zeki ol-
mak lazım.
Her zaman söylüyorum; çok iyi
bir kötü olmak için de, çok iyi bir iyi olmak için de ye-
tenekli, akıllı, zeki olmak lazım. Şunu kimse unutma-
sın; “Cenab-ı Allah insanı sıfır korku, sıfır cesaret ve
sıfır bilgiyle yaratıyor; ama bunun yanında insana ful
iman, ful vicdan ve şefkat veriyor. İnsanın fıtratın-
da Allah’a inanmak, iman etmek vardır. Bu insanların
yapmış olduğu kargaşalar fıtrata aykırı, bunlar ruhun
ve nefsin isyanı. Hâlbuki ateistler de ‘haşa Allah’ yok
derken bile ona fıtratı diyor ki; hayır Allah var, kişi za-
Gündemi bilmeyen, yönlendirmelerle
yanlış olan bilgilere sahip olan gençler var.
Hemen güdülenebiliyorlar, ideolojik ör-
gütler tarafından hop diye yutuluyorlar.
“
Oğluma tek dayat-
ma yaptığım konu
namazdır. Bu da
benim İslami ola-
rak vazifemdir.
