58 / 84
HİKAYE NASILMI
BAŞLAMIŞTI?
Y
etişkin, günlük hayatta
karşılaştığın sorunlardan
kaçış olarak kumar
oynamayı tercih ettiğini dile
getirmiş, kaybettiklerini
kazanmak için tekrar kumar
oynadığını ve aynı zamanda da
günün önemli bir kısmını kumar
oynayarak ya da oynayacağı
zamanı düşünerek/planlayarak
geçirdiğini dile getiriyordu.
"Artık oynamayacağım." deyip
tekrar kendini oynamaktan
alıkoyamadığını söyleyen yetişkin,
başarısız bırakma girişimlerinin
sıklıkla olduğunu belirttiği an,
ebeveyn ne yapabilirim diye
araştırmaya başlamış ve kumar
bağımlılığı danışmanlığı almaya
karar vermişti.
Bir zamanlar tedavi olmak
istemeyen yetişkin, oynamaya
devam etmesine rağmen
“Hayatımda iyileşme olsun
istiyorum.” sözü ile danışmanlık
almaya karar vermişti.
Danışmanlık için geldiğinde, bir
anne söz hakkı istedi: "Biz nerede
hata yaptık da kumar oynamaya
başladı bu çocuk?" dedi ve gözyaşı
dökmeye başladı.
Bir annenin hıçkırıkla dolu
ağlaması aslında, “O kumar
oynayacak biri değil, mutlaka bir
yanlışlık olmalı. Eyvah, şimdi ne
yapacağız?” haykırışıydı, adeta
çoğu ebeveynin haykırışı gibiydi…
Diğer ailelerin de başlarını
sağlamaları, “Evet evet kesinlikle”
diye fısıltıları bunu gözler önüne
seriyordu.
Bunu bize nasıl yapar? Yakınından
beklemediği davranışları
gösterdiği için ebeveyn hayal
Halbuki onun belki de
utanması veya biraz zora
girmesi gerekmektedir; çünkü
zorlanmadıkça bırakmazlar. Hatta
bazen yakınlar saklamak için
ondan daha fazla çaba gösterirler.
İşte o zaman saklamanın oynayan
kişinin yaşamını kolaylaştıracağı
artık tüm aile tarafından bilinir.
Yaşam alanlarının iyileşmesine
neden olan bir süreç başlamıştır,
bundan sonrası için önemli olan:
Süreci sürdürebilme başarısını
göstermek.
Yetişkin: Başaracağıma
inanıyorum!
Ebeveynler: Bize yine yalan
söylemesinden korkuyoruz, ona
aynı zamanda öfke duyuyoruz
ama bu süreç sabır isteyen
bir süreç, bu durumu birlikte
aşacağız!
Tedaviye motive olmanın
tablosundaki fırçaların izleri bu
dokunuşlarla başlamıştı…
kırıklığı yaşamıştı, kendisinin
bir hata yaptığını düşüyor ve
bu nedenle kendini suçluyordu
çoğu anne baba gibi… İşte tam
bu noktada ebeveyni bu sürece
getiren şey, aynı zamanda
çevre baskısının “Bunu bize
nasıl yapar?” haykırışlarının
senfonisiydi. “Aman kimse
duymasın, birileri duyarsa rezil
olurum, duyulursa komşulara
nasıl açıklarım, elalem ne der?”
Bu notalar tüm ailelere tanıdık
gelmişti…
Bir tarafta oynayan kişinin
süreci hep gizlilikle götürmesi,
çevreden saklamaya çalışması,
bağımlılığı besliyordu ve
gizledikçe de bağımlılık oyununu
sürdürüyordu.
Diğer tarafta, genelde utançları
nedeniyle bu durumu saklayan
yakınlar, yakınanlar... Oysa ki
durumu saklamış olmak, oynayan
kişiyi utanç duymaktan kurtarır.
Bir zamanlar tedavi olmak istemeyen yetişkin,
oynamaya devam etmesine rağmen 'Hayatımda
iyileşme olsun istiyorum.' sözü ile danışmanlık
almaya karar vermişti.
PsikologEmreYılmaz, kumar bağımlısı olanbir
gencinbubağımlılıktankurtulma sürecini kaleme
aldı. Aile, toplumvebağımlı arasındageçenbu
hikaye, tipikbir örnekolarak karşımızaçıkıyor.
yaşam
Yeşilay
58