Bu iyileşmez ibaresi de bağımlı kişilerin tedaviye karşı
tüm cesaretlerini kırmakta. Bunu kontrol altında tut-
mak için de ayrı bir çaba gerekiyor…
Evet, fakat çok uzun süre temiz kalan bağımlı-
lar var. 20 senedir temiz kalan bağımlı danışan-
larım var benim. Hayatlarındaki risk faktörlerini
aza indirir, koruyucu faktörleri yukarı çıkartırsak
eğer, bağımlıları sosyal destek sistemi içerisinde
tutmaya çalışırsak, onları etiketlemezsek, toplum
içinden dışlamazsak, onları işlevsel hale getirir-
sek eğer onlar da madde kullanmak yerine başka
alanlara yönelirler. Ve uzun sürede temiz kalırlar.
Şöyle de anlatabiliriz; teşbihte hata olmasın. Mad-
de bağımlısı olmayan insanlar Çengelköy salatalı-
ğı iseler eğer, madde bağımlısı insanlar artık sala-
talık turşusu olmuş insanlardır. O turşu hiçbir za-
man salatalığa dönmez fakat turşu olarak da ye-
nebilirler. Akmadan, kokmadan, bozulmadan ya-
şarlar. Birleşmiş Milletler “Bir kere madde kullan-
mış olmak demek madde bağımlısıdır tanısı al-
maya yeterlidir.” diyor. Bu çok ağır bir ibaredir.
Bir kere bile sigarayı denemiş olmak demek siga-
ra bağımlısıdır demem için yeterlidir bu tanıma
göre. Bu noktada durduğunuz zaman o ilişkinin
bir kere başlamış olması geri dönüşümsüz bir şey.
O ilişki başlamıştır ama siz onu devam ettirmez-
siniz. Devam ettirmeyi tercih etmezsiniz. Onun
için düzelmezsiniz ama iyileşirsiniz.
Peki, tedavi sırasında karşılaşılan zorluklar nelerdir?
Nasıl atlatılmaktadır?
Tedavi süreci madde bağımlıları için uzun bir
süreç. Terapiste gittiğiniz zaman sıkıntınız dep-
resyon ise en fazla 12 seans sonrası kendinizi
daha iyi hissetmeye başlarsınız. Fakat bağımlılık
böyle bir şey değil. Bağımlılıkta ilaç tedavisinin
yanında terapi senelerce devam eden bir süreç.
Üç gittim, beş gittim artık iyileştim diyebilece-
ğiniz bir şey de değil. Çünkü terapide en önem-
lisi relaps dediğimiz yani tekrar madde kullanı-
mının isteğinin artmasına engel olmaktır. Madde
bağımlıları bir süre sonra kullandıkları madde-
yi bırakırlar çünkü maddeden fiziksel, sosyal ve
ruhsal olarak zarar görürler ve madde kullanı-
mına ara vermeye karar verirler. Bu noktada ne
kadar ara vermeleri, o süre tamamen bağımlı-
nın kendisiyle alakalı bir şeydir. Evet ya ben böy-
le iyiyim ve bu noktada devam edeyim derse eğer
çok güzel, sıkıntı yok. Ama tekrar ‘ya ben bir kere
madde kullansam, canım çok istedi, hava da gü-
zel, bir şey yapsam’ dediği nokta yani madde kul-
lanımı isteğinin başladığı nokta zaten terapiyi sı-
kıntıya sokan noktadır.
On içiyorsa dokuza düşüreceğiz; önce zarar azaltacağız.
Terapinin birinci hedefi bırakmış bağımlılar için
relapsi önlemektir. Bırakmaya çalışan bağımlı-
31
