Besteleriniz, gelenek ve kültüre verdiğiniz de-
ğer sizin bir Anadolu çocuğu olduğunuzu gös-
teriyor. Halen de öylesiniz fakat Almanya’da
doğdunuz, büyüdünüz. Ailenizi Almanya’ya
götüren süreç ne idi?
İşçi ailesi olarak gitti ailemAlmanya’ya.
Orada dünyaya geldim. Bu süreç 1960’lı
yılların sonunda başladı. Niyet, amaç bel-
li bir birikim yaptıktan sonra dönmek-
ti. Fakat gidenler işin öyle olmadığını gör-
dü. Derken orada farklı bir kültür oluşu-
mu da gerçekleşmiş oldu. Yani bir Batı Av-
rupa Türk kültürü neşvünema buldu Av-
rupa topraklarında. Eskiden bir Batı Avru-
pa Türklüğü denen bir şey yoktu. Bu tanı-
mı, bu olguyu ilk gerçekleştirenler bura-
dan 1960’lı yılların sonunda giden Türk-
ler oldu. Ardından ikinci nesil, üçüncü ne-
sil derken şu anda nasıl Balkan Türklerin-
den, Orta Asya Türklerinden bahsediyor-
sak, Avrupa’da da bir Batı Avrupa Türk-
lüğü meydana gelmiş oldu. Ben 20 yaşına
kadar orada kaldım. Ondan sonra kültü-
rümüzün, benliğimizin ve geleneğimizin
merkezi olan beldeye, diyara koşup gel-
dim. Anadolu’ya geldim.
Anadolu değerlerine bu kadar bağlı olmanızın
da gurbetçi bir aile olmanızdan kaynaklandı-
ğını söyleyebilir miyiz?
Onun da bir sebebi olabilir ama Türkiye’de
yaşayıp vatanını, devletini, milletini aşırı
derecede seven yok mudur? Bu biraz maya
meselesi. Aileme baktığımda milli duygu-
ları coşkun insanlar olduğunu görmüşüm-
dür hep. Dolayısıyla öyle bir ortamda ye-
tiştik. Bize de bu manada duygular sirayet
etmiş oldu. Biz de aynı çizgide fakat farklı
bir metotla bu duyguyu devam ettirdik.
12 yaşından itibaren Avrupa’da konser verme-
ye başlamışsınız. Ailenizin katkısı olmuştur
muhakkak…
Abimin bağlama eğitimim konusunda kat-
kısı oldu. Bana ilk bağlama çalmayı öğre-
ten abimdi çünkü. Dolayısıyla bağlamayla,
türkü tınısıyla büyüdük. Kendi kabiliyeti-
nizi de bu vesileyle keşfetmiş oluyorsunuz.
O kabiliyetle birilikte sahneye çıkma arzu-
su olduğu için değil de beni teşvik ettikleri
için 12-13 yaşlarında sahnede oldum.
Ozanlık aslında
bugünün Dede
Korkut’u
olmaktır. Yani
ozan dediğiniz
insan biraz
bilge olur. Kendi
kültürünü bi-
lir. Tarihinde
söylenmiş halk
edebiyatı adına
ne varsa haber-
dar olur.
