Değerli Zafer abim ben gençliğimi harcadım bitirdim. Sağlı-
ğımdan, okulumdan, birçok şeyden mahrum kaldım. Benim
hikâyem de, önce uyuşturucuyu içmekle başladı, sonra
satmaya döndü, en sonunda da cezaevi. Şu anda 5 sene
oldu uyuşturucuyu bırakalı. Artık hiçbir uyuşturucu madde
içmiyorum. Uyuşturucu bağımlısı olup uyuşturucu kullandı-
ğım dönemimi cahillik dönemim olarak görüyorum.
Şimdi 25 yaşımdayım ve kendimi çok şanslı hissediyorum,
çünkü kurtulduğumu düşünüyorum. Tabii uyuşturucuyu
kullandığım dönemde benim gibi uyuşturucu kullanan
birçok arkadaşım oldu. Zaten uyuşturucu bağımlısının bu
süreçte çevresinde yalnızca kendi gibi uyuşturucu bağımlı-
ları olur. Ve bu arkadaşlarımın birçoğu hâlâ bağımlı, bazıları
4 . S ı n ı f Emn i y e t Mü dü r ü
Ya z ar / Bağ ı ml ı l ı k Dan ı şman ı
Ad l i B i l i ml e r U zman ı
BULAŞICI BEYİN HASTALIĞI:
BAĞIMLILIK
artık benim gibi bağımlı değil çünkü ölüler bağımlı olamaz!
Ben ölmeden bağımlılıkla mücadele etme fırsatı yakalayan
sayıları çok az olan şanslılardanım.
Bugüne kadar gözlerimin önünde uyuşturucudan ölen arka-
daşlarımoldu. Kurtaramadımhiçbirini, çünkü kendini kur-
taramayan birinin başkalarını kurtarması mümkün değildir.
Denizde boğulan birini gördüğünüz zaman eğer yüzme bilmi-
yorsanız ona yardımedemezsiniz. Duygunuzla hareket eder
de, denize atlarsanız kendinizi de boğarsınız. Uyuşturucudan
kurtulması için birilerine yardımetmenin yolu kişinin önce
kendini uyuşturucudan kurtarması ile olur. Diğer türlü, ba-
ğımlı hemkendini, hemkurtarmaya gittiği bağımlı arkadaşını
kandırır. Sonra da bir bakarsınız, kurtarıcı kurtarmaya gittiği
DOSYA
Bağımlılık sorunu toplumsal bir sorundur.
Ancak toplumsal algımız bu konuda toplu hareket etmekten oldukça uzak.
yesilay.org.tr
32
YESiLAY
•
HAZiRAN
2014
