Profesör konferans vermek üzere salona girmiş. Salon, ön sırada oturan seyis dışında boşmuş.
Konuşup konuşmama konusunda tereddüde düşen Profesör sonunda seyise sormuş: “Buradaki
tek kişi sensin. Sana göre konuşmalı mı, yoksa konuşmamalı mıyım?” Seyis cevap vermiş:
“Hocam ben basit bir insanım, bu konulardan anlamam. Fakat ahıra gelseydim ve bütün atların
kaçıp bir tanesinin kaldığını görseydim, yine de onu beslerdim.”
Bu sözlere hak veren Profesör konferansa başlamış. İki saatin üzerinde konuşmuş durmuş,
konferanstan sonra kendini mutlu hissetmiş, dinleyicisinin de konferansın çok iyi olduğunu
onaylanmasını isteyerek sormuş: “Konuşmayı nasıl buldun?” Seyis cevap vermiş: “Hocam sana
daha önce basit bir adam olduğumu ve bu konulardan pek anlamadığımı söylemiştim. Gene de
eğer ahıra gelir biri dışında tüm atların kaçtığını görseydim, onu beslerdim; ama elimdeki tüm
yemi ona verip hayvanı çatlatmazdım.”
Bilginin varlığı kadar bu bilginin karşı-
daki kişiyle ne zaman, nasıl ve ne kadar
paylaşılacağı da önem arz etmektedir. Ki
bu durum bağımlılıklar konusundaysa daha da
önemlidir. Ülkemizde madde kullanımı ile verilen
bilgiler yukarıdaki hikâyede anlatıldığı gibi yanlış
zamanlarda, yanlış içeriklerle ve kısa süreli farkın-
dalık artırıcı çalışmalar çerçevesinde verildiğinde,
bu durum madde kullanım riskini engellemediği
gibi artırabilmektedir.
Madde kullanımı tüm dünyada sosyal mer-
kezli bir gençlik sorunu olarak tanımlanmaktadır.
Bu nedenle de sorunla etkin mücadelede, toplu-
mun en küçük yapı taşı olan bireyden başlayarak
toplumun tüm katmanlarına çeşitli sorumluluklar
düşmektedir. Bu aşamada ilk adım her bireyin
sorundan uzak olmadığını fark etmesi ve sorunu
tanıma noktasında farkındalık kazanmaya ihtiyaç
duymasıdır. İnsanda böyle bir algının olması onu
sorun başlığıyla ilgili araştırmaya itecektir.
Uzm. Psk. / Komiser Uğur Evcin
İstanbul Narkotik Suçlarla Şube Müdürü
Kapak
14
