mükemmel değildir” demektir. Çocukların iki
yaşından itibaren kendi kendine yemek yemesi
gerektiğini söyleyen bir akademisyen hocanın
6 yaşındaki çocuğuna kaşıkla yemek yedirdi-
ğine şahit oldum. Eksiklikler olabilir ama yola
çıkarken en azından doğru bildiklerimizi uy-
gulamaya niyet etsek, niyetimizin de karşılığı-
nı Allah verecek diyerek yola çıksak sorunlar-
la daha kolay baş edebiliriz. Ben aileleri biraz
güvensiz görüyorum. Yapamamki, edememki
diyerek, başını büküp de yanıma gelen anne-
ler görüyorum. Çocuklarını yetiştirip, büyüt-
müş annelerin bazı noktalarda özgüvensiz ol-
duğunu görüyorum. Özgüven olmadığı için de
insanlar iyi şeyleri görmüyorlar. İnsan on tane
şey yapıyorsa ve bunlardan yedisi doğru üçü
yanlışsa biz bu üçünü bir şeklide telafi edebi-
lirz Önemli olan yanlışların doğruları geçme-
mesidir. Doğruların hep çok olmasıdır. Hatalar
tekrar edilmemeli bir hata yedi doğruyu götü-
recek kadar şiddeti büyük olmamalıdır.
Çocuk gelişiminde de hiç şüphesiz büyük bir öne-
me sahiptir ebeveynler arası sağlıklı bir iletişim.
Burada empatik iletişimi de göz önde bulundur-
duğumuz da ailenin çocukla iletişimi nasıl olma-
lıdır? Ebeveynler çocuklara örnek olması bakı-
mından davranışlarını nasıl kontrol etmelidirler?
İnsanın önce kendine bakıp donanımlı mı-
yım, nasılımdiye sorması gerekir. Örneğin;
kendinde birçok eksiklikler var, kendisini ge-
liştirme noktasında bazı şeyleri tamamlaya-
mamış ama evleneceği kişiden her şeyi bekli-
yor. Yani karşı taraftan kültürel anlamda, en-
telektüel, sosyal anlamda kendisini çok geliş-
tirmiş olması gibi birçok boyutta mükemmel-
lik bekliyor. Ama kendine dönüp baktığında o
hazırlığı, o beceriyi, o emeği kendinde göster-
memiş. Kendinize yatırım yapmazsanız bek-
lentilerinizin karşılığını bulamazsınız. Bu bir
arz-talepmeselesidir. Kendine emek vermiş,
manevi anlamda geliştirmiş insan kendisin-
de ne varsa karşısındakinden de bunları ara-
yacaktır. Yani herkes kendisi gibi birini ara-
yacaktır. Bu nedenle de biz manevi noktada
standartlarımızı yüksek tutmalıyız. Yani evli-
lik konusunda hazırlıklı olmalıyız. Çünkü ev-
liliği düşünen bir insan şunu da düşünmeli-
dir; siz sadece eş olmayacaksınız, o ailenin ge-
lini olacaksınız, o ailenin gelini, görümcesi, el-
tisi, yengesi gibi birçok role bürüneceksiniz.
Bu hayat rollerinin hiçbiri emeksiz bir şekil-
de yürütülemez. Yani ben bu dersime hiç ça-
lışmayım, bu rolden de kalayımdiyemezsiniz.
Hayatta hangi role girmişseniz o rolün hak-
kını vermeniz gerekir. Ya da susup oturma-
nız gerekir. Biz hiç susmayıp, hem şikâyet edip
hemde rolümüzün hakkını vermezsek işte o
anda ikilemler ve çatışmalar da başlayacak-
tır. Öncelikle aile olmaya, evli olmaya hazır-
lık yapmalıyız. İş başladıktan sonra, evlendik-
ten sonra veya hamile kaldıktan sonra değil.
Aile içi iletişimde en önemli şey net olmaktır.
Zarfları, kâğıtları açık oynamak gerekir. Ayrı-
ca karşı tarafı da çok iyi değerlendirmemiz la-
zımdır. Karşılıklı net olmayı isteyeceksiniz. Bu
minvalde yola çıkacaksınız.
Duygusallık araya girdiğinde bu konular üze-
rinde kontrol nasıl gelişecektir?
Ülfet olmadan evlilik olmaz, aile kurulmaz.
Yani kalpte bir ülfetin olması gerekiyor. Her
ne kadar görüşler, aile yapıları birbirine uysa
da ülfet de muhakkak gereklidir. Çift bir gö-
rüşmüş, iki görüşmüş ama hala bir ısınma
yok. İşte burada Efendimiz (sav) şöyle buyur-
muş; üç görüşmeye kadar kalp ısınmamış-
sa eğer zorlamayın. Evlilik bir şirket değil-
dir, ortaklık kurulmuyor. Aile bir kurumdur.
Evet, içinde her anlamda müdürün, yardım-
cının ve çalışanların bulunduğu bir kurum-
dur. Ama bir kurumdan ayrıldığı nokta sevgi
ve duygusal bağlardır. Evlilikte eşlerin karşı-
lıklı olarak birbirlerinin duygusal ihtiyaçla-
rını karşılamaları gerekiyor ve çocuklarında
bu ihtiyaçları karşılaması gerekiyor. Çocuk
EVLILIKTE EŞLERIN KARŞILIKLI OLARAK BIRBIRLE-
RININ DUYGUSAL IHTIYAÇLARINI KARŞILAMALARI
GEREKIYOR. ÇOCUK KAPIDA KENDISINI GÜLÜCÜK-
LERLE KARŞILAYAN BIR ANNE, BABA GÖRMELI.
