rak, anne olarak neler yapılmalı deyip, deği-
şime kadının kendisinden başlayıp, sorunla-
rı çözmeye çalışıyoruz. Eğer eşimizden, ka-
yınvalidemizden, çevremizden veya çocuğu-
muzdan şikâyet ediyorsak değişime öncelik-
le kendimizden başlamalıyız.
Aile içi ilişkilerde belki de en önemli konu so-
runların çözülmesidir. Bağımlılık da çocukta
karşılaşılacak en büyük problemlerden biridir.
Buradaki sorunu çözme noktasında ebeveyne
nasıl görevler düşmektedir?
Bir aile kesinlikle ‘benim çocuğum asla yap-
maz’ dememelidir. ‘Benim çocuğum kim ne
verirse versin onu kullanmaz’ dememelidir.
Bunlar çok iddialı sözlerdir. Bağımlılık, her
sınıftan olan ailede görülebilecek bir şeydir.
Bir virüs bir yere sıçramışsa oradan her yere
bulaşır. Virüs tek bir yerde kalmaz. Fakir, va-
roş ailelerde de kalmaz; orta, üst sınıfa men-
sup ailelerden de varoş semtlerine sıçrayabi-
lir. Aileler aile ortamına bakıp da ‘çocuğum
zaten steril bir hayat yaşıyor, bağımlılık on-
lara bulaşmaz’ gibi düşünmesinler. İyi aile
çocukları da hayır diyemedikleri için veya
konu hakkında çok iyi bilgiye sahip olma-
dıkları için bağımlılık yapıcı maddelere yö-
nelebilirler. Anne-babanın bu konularda bi-
linçli olması lazım. Bizim böyle şeylerle işi-
miz olmaz, böyle şeyler yakınımızdan uzağı-
mızdan geçemez, biz mütedeyyin bir aileyiz
demesinler. Yokken bu bahsi neden açayım,
bu konuda çocuğumun zihnini neden bulan-
dırayım gibi düşünmesinler. Zaten en büyük
eksiklik buradan kaynaklanıyor. Bizim eği-
time ve bilgilendirmeye çok ihtiyacımız var.
Ama bilgilendirme korkutarak, evhama dü-
şürerek olmamalıdır.
İdeal, olması gereken bilinçlendirme nasıl ol-
malıdır?
Olması gereken şey çocuğunuzla çok küçük
yaştan itibaren konuşmak. Yaşına göre uy-
gun bir dille konuşmak çok önemlidir. İleti-
şimin temeli de konuşmaktan geçer. Lütfen
çocuklarımızla konuşalım. Çocukların fi-
kirlerini de alalım. 3 yaşından itibaren cinsel
eğitimler verelim ve çocuklarımızı cinsel is-
tismara karşı koruyalım. Emniyetten aldığı-
mız bilgilere baktığımızda genç kızlar önce
bağımlı yapılıyor, daha sonra fuhuşa sürük-
leniyor. Bazen bağımlılıklar amaç değil araç
da olabiliyorlar. Artık insanlar bir mahallede
veya şehirde yaşamıyor. Hepimiz globalle-
şen dünyada yaşıyoruz. Bütün kapılar inter-
netle sonuna kadar açılıyor. En kötü, en kor-
kunç şeyleri bir tıkla evimizin içine sokabili-
yoruz. Çocuklar bizden daha meraklı olduğu
için böyle şeylere daha çabuk erişebiliyorlar.
Farklı dünyalar önlerine serilebiliyor. Bunu
önleme sadece aileyle de olmaz. Sivil toplum
kuruluşlarına, çevreye de çok görev düşüyor.
Eğitimlerimizin, insanların arasında olma-
mızın sayısını arttırmalıyız. Devletin sadece
politikalar belirlemesi yetmez; aynı zamanda
bu politikaların çok iyi bir biçimde uygulan-
ması gerekir. Nasıl ki sigara konusunda bu
olumlu noktaya geldiysek diğer zararlı alış-
kanlıklar ve bağımlılıklar noktasında da be-
lirli noktalara gelebiliriz.
29
